برندسازی

فرایند معنا بخشیدن به یک نام، برندینگ است. برندسازی، مجموعه ای از راهکارهاست که به محصول شما هویتی متمایزمی بخشد. جایگاه آن را در بازار، نسبت به رقبا، مشخص و متفاوت می کند. 

در برندینگ، ابتدا لازم است استراتژی برند، تعریف شود تا **هویت برند**، ادراک و کشف شود. هویت برند در بیانیه ی برند، نردبان ارزش های برند و کهن الگوهای برند مشخص می شود.  سپس اساسنامه و قول برند به مخاطبان شکل می گیرد. برای رسیدن به نتایج بهتر، گاه از روش های جدید برندینگ، یعنی **برندینگ مترویی** استفاده می کنیم. گاه از اسطوره های کهن آریایی، منشوری را برای برندینگ خلق می کنیم.  

اساس هویت درونی و بیرونی برند، بر درک قوی از برند استوار است. هویت کلامی، ابزاری برای نمایاندن هرچه بهتر ابعاد پنهان برند، در کوه یخ برند است. یعنی آنچه دیگران درباره برند می گویند یا می نویسند.

این گفتگوها و شنیدن صدای برند، فرقی نمی کند در یک کلوپ باشد یا در یک چت روم، همه اینها به ترسیم شبکه ای از تداعیات ذهنی و عاطفی از برند، شکل می دهد. در حقیقت مخاطبان تنها نوک قله ی برند را می بینند و بخش عمده ی برند زیرآب و پنهان است. 

تکنیک های مختلف ایجاد آگاهی از برند به ثبات و سود آوری برند و افزایش ارزش آن منجر می شود. تداعیات برند، تصاویر و سمبل هایی است که با برند یا مزیت برند همراه و هم مسیر می شوند. تداعیات برند، دلیلی برای خرید نیست. بلکه منجربه آشنایی با آن برند و ایجاد تمایز با دیگر برندها می شود.  تداعیات برند می تواند کشسانی برند را گسترده و قابل ادراک کند. ".تمامی این تلاش ها برای کسب سود و رسیدن به فروش بیشتر، رشد و گسترش برند است. 

برند دارایی نامشهود شماست" تداعیات برند به گونه ای عمل می کند که با دیدن یک شکل، یک رایحه، یک علامت، یک رنگ، یک حیوان با خصوصیات خاص مثل اسب و نجابتش، مخاطب را بیاد برند می اندازد. مثل رنگ وینستونی، مثل رنگ کاترپیلاری یا رنگ ایرانسلی.

اما مهمتر از همه، برندینگ داخلی و پرسنال برندینگ مدیر ارشد و مدیران میانی در یک سازمان است. ما خود باید برند باشیم تا بتوانیم برندی  را برجسته سازیم. افراد و منابع انسانی هستند که یک برند را می توانند هدایت کنند. پس برند شخصی اولویت اصلی در برندینگ سازمانی است.